Hayata Tutunma Çabalarım...

O kadar yorgun, bıkkın, sıkkın bir yaz geçirdim ki anlatamam.. Tek dersten okulu uzattığım yetmemiş gibi, aylarca iş aradım ama her başvuruda biz size geri döneriz diyen sünepe heriflerle karşılaştım, nitekim hiç biri geri dönmedi. CV mi biraz daha kabartmak adına gitmediğim seminer almadığım sertifika, öğrenmediğim bilgisayar programı kalmadı. Ama sıfıra sıfır elde var sıfır. Ben de gittim bi cafeye, iki üniversite bitirdim ama hiç bi halta yaramadı, ben kendime zarar vermeden siz bana bi iş verin dedim. 3 aydır günde 12 saat çalışıp garsonluk yapıyorum sevgili dostlar. Böyle olacağını bilsem yeminle okumazdım. El işi falan öğrenirdim. Ne bileyim terzi çırağı olurdum, kuaför olurdum en azında bişi olurdum. 2 diplomasını çerçeveletip duvara asmış (ki üçüncünün de yeri hazır ama çerçevesinin içi boş henüz) her gün sabahtan akşama kadar ona buna hizmet edip, akşam eve geldiğinde 2 sayfa kitap dahi okuyamadan, bir filmin ilk yarım saatini bile izleyemeden salyası aka aka uyuyakalmış, aylardır eline erkek eli değmemiş, saçının bir parmak dibi gelmiş ama fırsat bulup da kuaföre gidememiş sümsük kızın teki olmazdım. Bloguma geri dönüşüm, yeniden hayata tutunma isteğimdendir. Adım adım bir şeyleri yoluna koymaya başlayacağım bugünden itibaren, sevgili blogum da beni gaza getirecek, her gün okuduğumda "vay be gelişme var" diyeceğim. Haydi bakalım...